...χιόνι...

Ταξίδεψε με...
νίκησε της μοναξιάς μου την πολιορκία
Πριν πω τ’ όνομά σου να έρχεσαι
πριν να μιλήσεις να σε ακούω

Θα είναι οι εποχές δικοί μας υπήκοοι

θα μου ζητάς την άνοιξη και ο Μάης
θα προφταίνει στο κατώφλι σου
θα σου λέω χιόνι και θ’ ασπρίζουν όλα έξω
από το παράθυρό μας

Θα σου φτιάχνω καφέ και πάντα

θα τον βρίσκεις πετυχημένο
Θα λες αστεία και θα γελάω μόνο εγώ…
Θα αράζουμε στα τραπέζια του ουρανού
και θα παραγγέλνουμε σύννεφα
Θα πίνουμε και θα κερνάει ο Θεός
που κατακτήσαμε τον παράδεισό του

Μαζί βλέπουμε τα αόρατα

ανακαλύπτουμε τα ξεχασμένα που καταχώνιασαν
οι μίζεροι
πρότεροι έρωτες μας

Γι αυτό…

μόνο γι αυτό σου λέω…
σου λέω… ξάπλωσε…
κοιμήσου… στης αφής μου τα σεντόνια…
σκεπάσου… τυλίξου… στου μυαλού μου
τα σκεπάσματα….
και όταν ξυπνήσεις μέσα μου
θα σου χω έτοιμο πρωινό στων χειλιών μου
τις χαραμάδες….

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις